Ik heb het eindelijk gedaan. Afgelopen weekend ben ik langsgegaan bij de fokker en heb ik mijn eigen puppy gehaald. Al vanaf dat ik klein was wilde ik niks liever dan mijn eigen hond hebben. Van me ouders mocht het helaas niet, dus bleef die droom een droom. En tijdens mijn studietijd had ik ook besloten het voorlopig niet te doen. Dat arme beest zou elke dag in de late uurtjes wakker worden, niet genoeg uitgelaten worden enzovoort. Maar nu heb ik een vaste baan, woon samen met mijn vriendin in een ruim appartement. Dus was het naar mijn idee tijd om voor huisje boompje beestje te gaan, en een lieve hond erbij te nemen. En dat had me een stuk meer stress opgeleverd dan ik oorspronkelijk voor ogen had. Ondanks dat ben ik momenteel wel de gelukkigste man ooit met mijn trouwe viervoeter aan mijn zijde.
Inkopen
Alles kopen in voorbereiding voor de hond vond ik een stuk lastiger dan ik dacht dat het zou zijn. Alles moest uiteraard perfect zijn. Dus ik had al wat lekker voer gehaald bij de dierenwinkel. Maar eenmaal thuis gekomen dacht ik dat hij misschien toch die andere smaak beter zou vinden. Dus ging ik maar weer terug. En toen ik daar toch was heb ik meteen maar alle soorten speeltjes gekocht die ik kon dragen. Ook de hondenmand was niet heel makkelijk. Ik was bang dat degene die ik op het oog had te klein zou zijn, maar de andere opties vond ik eigenlijk weer te groot. Dus na flink wat overleg met mijn vriendin heb ik uiteindelijk toch de perfecte mand gekocht. De ‘’perfecte’’ bench konden we lenen van mijn vader dus die stress bleef me bespaart.
Het ophalen
Het ophalen was nog een stuk spannender. Een flink stuk rijden terwijl ik eigenlijk niet stil kon zitten van de spanning. Ik had op de achterbank een prachtig nestje gemaakt waar de puppy meteen in neer zou kunnen ploffen. Dan zou ik er zelf naast gaan zitten om hem tijdens de rit te kalmeren. Ik had er alleen geen rekening mee gehouden dat de hond misschien niet zo graag in een rijdend voertuig wou. Dat arme beestje stond doodsangsten uit, weg bij zijn nestje bij vreemde mensen in een raar voertuig. Toch ging de terugreis ontzettend snel naar mijn gevoel. En eenmaal thuisgekomen plofte dat lieve beestje zo in zijn zorgvuldig uitgekozen mand. Gelukkig dus wel de juiste uitgekozen.
Het ophalen was nog een stuk spannender. Een flink stuk rijden terwijl ik eigenlijk niet stil kon zitten van de spanning. Ik had op de achterbank een prachtig nestje gemaakt waar de puppy meteen in neer zou kunnen ploffen. Dan zou ik er zelf naast gaan zitten om hem tijdens de rit te kalmeren. Ik had er alleen geen rekening mee gehouden dat de hond misschien niet zo graag in een rijdend voertuig wou. Dat arme beestje stond doodsangsten uit, weg bij zijn nestje bij vreemde mensen in een raar voertuig. Toch ging de terugreis ontzettend snel naar mijn gevoel. En eenmaal thuisgekomen plofte dat lieve beestje zo in zijn zorgvuldig uitgekozen mand. Gelukkig dus wel de juiste uitgekozen.